դևի, [գոյական] (կրոնական)
1. Ըստ քրիստոնեական կրոնի՝ չար հրեշտակ, չար ոգի:
2. Հեթանոսական կրոնի աստվածություն, հեթանոսական աստված:
3. (ժողովրդական) Ամենակարող մարդանման արարածներ՝ բարի կամ չար:
4. Հեքիաթների մեջ՝ այլանդակ՝ ուժեղ մարդանման մարդակեր արարած, հրեշ:
5. (փոխաբերական) Որևէ կրքի՝ մոլության ևն անձնավորումը: Ատելության՝ եսասիրության դև:
6. (փոխաբերական) Հրեշավոր մարդ:
7. (փոխաբերական) Այլանդակ՝ անճոռնի մարդ:

գ. 1. (սնոտ.) Չարք, սատանա, չար ոգի, այս, ոգի, գրող, բեՏհեղզԵբուղ, հրեշ, ջին (հզվդ.), (քւնց.) նեսար, (ատամանի, խարամանի, հրամանի, (բրբ.) պև, ճեվեղիկ, խափանուկ. խմբլիկ էտնափնյ: 2. (առսպ.) վիշապ, հրեշ, քաջք:

ի 1. (կրոն․) Демон, дьявол, бес, чёрт, сатана. 2. Чудовище (в сказках), дракон. 3. (փխբ.) Чудовище, злой, свирепый человек. 4. (փխբ.) Бес, дьявол, злое начало. Դևերը գալ, տե՛ս Դիվոտել։ Դևերը բերել бесить, взбесить. Դև կտրել осатанеть․ Դևի նման, տե՛ս Դիվաբար։ Դևի ծնունդ исчадие ада, сатанинское отродье.