եղյամի, [գոյական]
1. Աստղանման սառցային բյուրեղների ձևով գետնի բույսերի առարկաների վրա նստող մթնոլորտային տեղում:
2. (փոխաբերական, պատկերավոր): Ճերմակ մազեր: Գլխի սպիտակ եղյամ:

գ. Ցող, շաղ, (բրբ.) թոշ, շոլ, ձնգեռ, ձնձեղ:

ի Иней, изморозь. ◊ Եղյամ դնել՝ նստել 1) заиндеветь, 2) (փխբ.) (գլխին, մազերին) покрыться сединой (серебром, инеем).