(լեզվաբանություն)
1. [ածական] Երկու հնչյունից կազմված՝ բաղկացած: Երկհնչյուն կապակցություն՝ բառ:
2. [գոյական] Որևէ ձայնավորի և յ կիսաձայնի կապակցությունը ժամանակակից հայերենում (օրինակ՝ այ, ոյ, յե, յու ևն):

1. տե՛ս Երկբարբառ։ 2. ա. Состоящий из двух звуков, дифтонгический.