[ածական] (բանաստեղծական)
1. Որի ձեղունը երկինքն է, երկինքն իբրև ձեղուն ունեցող, բաց երկնքի տակ:
2. Որի ձեղունը երկնքի՝ երկնակամարի նման է, կամարակապ: Երկնաձեղուն դահլիճ:

տե՛ս 1. Կամարակապ: 2. Երկնահարկ: