[ածական]
1. Դեպի երկինք սլացող՝ խոյացող, երկնաձիգ: Երկնասլաց բարդի:
2. Երկնքին մոտ՝ շատ բարձր սլացող: Երկնասլաց արծիվ:
3. (փոխաբերական) Շատ րարձր, երկնահաս, երկնաբերձ: Երկնասլաց գագաթ:

տե՛ս Երկնաթռիչ է նշան.:

գետնամած, գետնատարած, երկրաթռիչ

ա. Поднимающийся высоко к небу, устремлённый в небо.