երկրաքարի, երկրաքարեր, [գոյական] (հանքային)
Ժանգոտած երկաթի գույնով ծակոտկեն կակուղ քար, որի ծակոտիներում ի բնե թաղված են ավազ կամ հող և քարը շարժելիս խշշոց են հանում:

երկնաքար