1)

(զա)
1. Հայկական այբուբենի 6-րդ տառը, առաջնալեզվային սուլական ձայնեղ բաղաձայն հնչյունի և համապատասխան հնչույթի գրային նշանը:
2. Իբրև թվական՝ 6, 6-րդ:

2)

Գրաբարյան նախդիր, որ գործածվում Է արևմտահայերենում դերանունների հայցական հոլովի հետ (զայն, զինքն, զոր ևն)