[չեզոք բայ]
1. Անիրավացի կերպով մեկին իր հասանելիքը չտալ, հարստահարել: Նա բանվորներին զրկում է իրենց արդար վաստակից:
2. Պակասության՝ նեղության դատապարտել: Քանի-քանիսին Է նա ապրուստից զրկել:
3. Հանել՝ խլել մեկից մի բան, մեկին առանց մի բանի թողնել: Ազատությունից՝ աշխատանքից՝ ձայնի իրավունքից զրկել:
4. Անդրադարձ նշանակությամբ: Ինքն իրեն զրկանքների՝ նեղության դատապարտել, զրկանքներ կրել: Տարիներ շարունակ նա զրկել Էր իրեն՝ որդուն ուսման տալու համար:

նբ. 1. Հարստահարել, կեղեքել, կտրել (խսկց.). հացից կտրել: 2. Խնայե|, ւլլանալ, բերանից կտրել:

եցի 1. Лишать, лишить. 2. Обездоливать, обездолить.