[չեզոք բայ]
Վատ արարքի հանդգնություն ունենալ, հանդգնել:

չբ. 1. Հանդգնեի համարձակվել, ժտել (հնց.): 2. Տես Զեխել:

եց Наглеть, обнаглеть.