իմաստի, [գոյական]
1. Մտքով ընկալելի բովանդակություն՝ հասկացություն՝ միտք: Բառի իմաստ, նախադասության իմաստ, քերականական իմաստ:
2. Պատմածի՝ շարադրվածի՝ գրվածի բովանդակությունը: Լուսեղեն Է խոսքերիդ իմաստը, պարգ ու խորունկ (Վ. Տերյան):
3. Արժեք, նշանակություն: Կյանքը մի նոր իմաստ Էր ստանում նրա աչքում:
4. (փոխաբերական) Էություն, կարևորություն: Հասկացի՛ր դեպքերի պատմական իմաստը:
5. (փոխաբերական) Նպատակ: Հոգեվարքի մեջ մտածում Էր կյանքի իմաստի մասին (Կ. Ռյուկման):
6. (փոխաբերական) Օգուտ, օգտակարություն: Իմաստ կա՞ր, արդյոք, այդ չարչարալից աշխատանքի մեջ:
7. (փոխաբերական) Բանականության՝ խելքի՝ խելացիության արտահայտություն: Նրա դեմքը կլորացել Էր, ավելի գեղեցկացել և աչքերում ավելի իմաստ կար, քան աղջիկ ժամանակ (Դ. Դեմիրճյան):

գ. 1. Միտք, բովանդակություն, գաղափար, խորհուրդ, (հնց.) իմացված, իմացություն: 2. Նշանակություն, առում (բառի):

անմտություն, անհեթեթություն

ի 1. Смысл. 2. Значение. ◊ Այդ իմաստով в этом смысле.