[ածական]
1. Մտավոր մեծ կարողություններով օժտված, շատ խելոք:
2. Իմաստությամբ լի, կենսափորձի ու կյանքի խոր ճանաչողություն ունեցող:
3. Ընդհանրապես՝ խելացի:
4. Խորապես հասկանալու՝ ըմբռնելու վրա հիմնված: Իմաստուն օրենքներ:
5. Իմաստություն պարունակող, խոր բովանդակություն՝ իմաստ ունեցող: Իմաստուն խոսք՝ առած:
6. Իմաստալից բաներ խոսող՝ ասող, իմաստախոս: Նրանց իմաստուն լեզուն վերևից ազդված, խոսում է կամքը վերինի (Հ. Թամանյան):
7. Իմաստություն՝ խելացիություն արտահայտող: Իմաստուն հայացք:
8. Բազմակողմանիորեն կշռադատված՝ մտածված: Իմաստուն վճիռ՝ որոշում՝ ծրագիր:
9. (փոխաբերական) Հմուտ, ճարտար: Եվ ոչ վարպետի ձեոքը իմաստուն դրեց հիմքերը նրա հաստատուն (Րաֆֆի):
10. Իմաստություն ներշնչող, խորախորհուրդ, խորհրդավոր: Լեռների վրա իջել Էր իմաստուն մի երեկո (Ա. Բակունց):
11. (հազվադեպ, անհանձնարարելի) Հարմար, նպատակահարմար: Իմաստուն ժամին ժամանեցիր (Դ. ԴեմիրՏյան):
12. (հնացած և ժողովրդական) Գիտուն, գիտնական, մասնավորապես՝ փիլիսոփա:
13. (փոխաբերական) Կյանքի իմաստը՝ Էությունը պարունակող: Այդպես ցողունն է հանդում ծանրանում, երբ լցվում Է ձույլ, իմաստուն հասկով (Ե. Չարենց):
14. [գոյական, ածական] Իմաստասեր, գիտուն, փիլիսոփա:

ա. 1. Խելոք, խելացի, խոհեմ, մտացի, բանիմաց, բանգետ, ողջամիտ, ողջախոհ, կորովամիտ, խիկար (փխբ.), (հզվդ.) քաջախոհ, քաջախորհ, քաջախոհակ, քաջախորհուրդ, վսեմախոհ, վսեմամիտ: II Հանճարեղ, գիտուն: 2. Տես Իմաստասեր:

անմիտ, հիմար, իմաստակ, անգետ, անխելք

1. գ. Мудрец. 2. գ. Учёный, философ. 3. ա. Мудрый. 4. ա.Содержательный, полный смысла. 5. մ. Мудро.