[ածական]
1. Ինքն իրեն բավականացնող՝ բավաբարող:
2. Ինքնին արժեք՝ նշանակություն ունեցող, անկախ՝ ինքնուրույն բովանդակություն՝ նշանակություն
ունեցող:
3. (փոխաբերական) Ամբողջության հետ միասնություն չկազմող, աններդաշնակ: Արտիստուհին հրաժարվել
է ինքնաբավ շարժումներից:
4. (փոխաբերական) Ինքնակա, ինքնագո:

ա. 1. տես Ինքնաբավական: 2. Անկախ, ինքնագլուխ, անկարոտ (հզվդ.):

ա. Самодовлеющий. Ինքնաբավ մեծություն самодовлеющая величина.