իջվածքի, [գոյական]
1. Որևէ բանի իջած՝ նստած տեղ:
2. Իջնելու չափը՝ աստիճանը: Այդտեղ գետինը 2 մետր իջվածք Է տվել:
3. (բժշկական) Մարմնի որևէ գործարանի դիրքի կամ տեղի փոփոխությունը՝ դեպի ցած:
4. Ողողումից կամ անձրևներից առաջացած հողի փլվածք:
5. (երկրաբանություն, աշխարագրություն) Օվկիանոսի մակերևույթից ցածր գտնվող ցամաքամաս (դեպրեսիա):
6. (երկրաբանություն) Գետափի իջած՝ ջրի տակը սուզված մաս:
7. Գետնի իջած՝ փոս ընկած տեղ, խորություն:
8. Տե՛ս Ճողվածք:

գ. 1. (ախտ.) Աղեթափ, սպեթափություն, ճողվածք, փոշտանկ, փոշտանկություն, ցալակ (հզվդ.), (բրբ.) ճողուկ, ցածուկ, տուկռիկ: 2. Փլվածք (հողի):

ի 1. (բժշկ.) Грыжа. 2. Опущение (внутренних органов). 3. (երկրբ.) Впадина. 4. Оползень.