[գոյական]
1. (իրավաբանություն) Օրինական իրավունքներով օժտվածություն, օրենքով նախատեսված որոշակի
իրավական վարքագիծ ունենալու և ուրիշներից այդպիսին պահանջելու իրավունք, սուբյեկտիվ իրավունք:
2. Լիազորություն, որևէ կարգի իրավունքներով լիազորված լինելը:
3. Իրավազոր լինելը:

գ. (իրավ.) Իրավասություն:

թյան Правомочие.