լեզվակապի, լեզվակապեր,
1. [գոյական] Լեզվի կապ:
2. [ածական, մակբայ] Լեզուն կապված, լեզուն կապ ընկած:

միայն Լեզվակապ ընկնել онеметь, потерять способность говорить.