լուսատտիկի, [գոյական]
1. Փոքրիկ բզեզ, որ մութ տեղը լույս է տալիս, կայծոռիկ:
2. (փոխաբերական) Փոքրիկ լուսատու մարմին (լապտեր, լամպ ևն): Օդանավակայանի պաշտպանական ազդանշանների բոսորագույն լուսատտիկները վառվում էին (Վ. Արդմատսկի):

գ. (կենդբ.) Լուսաճիճոլ,

ի Светляк, светлячок.