լուսատտնիկի, [գոյական]
1. Փոքրիկ բզեզ, որ մութ տեղը լույս է տալիս, կայծոռիկ:
2. (փոխաբերական) Փոքրիկ լուսատու մարմին (լապտեր, լամպ ևն): Օդանավակայանի պաշտպանական ազդանշանների բոսորագույն լուսատտիկները վառվում էին (Վ. Արդմատսկի):

յ լուսաճճի, կայծոռիկ, (հզվդ.) փոսուղա, աստղաքակ, (բրբ.) ծկոռի, լուսպոճիկ, լուսիկ պլոճ, լուսիկ, կեծոռիկ, պեծոռիկ, տօտռիկ, կարմիր ոռիկ: