լուսնահաչի, լուսնահաչեր, [գոյական]
1. Լուսնի վրա հաչելը, շների առանց նկատելի պատճառի հաչելը:
2. (փոխաբերական, անարգական) Դատարկաբանություն, զրախոսություն, վայրահաչ:

ա. գ. Աստեղահաչ, երկնահաչ. վայոահաչ:

1․ գ միայն Լուսնահաչ տալ արտահայտության մեջ 1) лаять на луну, 2) лаять на ветер.