լուսնաքարի, լուսնաքարեր, [գոյական]
1. (հանքային) Դաշտային սպաթի տեսակներից մեկը, կապտավուն աղոտ փայլով քար:
2. (հանքային) Հանքանյութ, որից ալյումին են ստանում (ալունիտ):
3. Հրաքարի մի տեսակը, որից ծծումբ Է ստացվում:
4. Լուսնից բերված քար: