լսելիքի, [գոյական]
1. Հինգ զգայարաններից մեկը, որով ձայնը հասնում Է մեր գիտակցության, լսելու գործարանը:
2. Ականջ:
3. Լսողություն, ունկնդրություն:

տես 1. Ականջ1: 2. Լսողություն 1 նշան.: լսեխ յ 6 ա:

ի 1. Слух. Լսելիքից զրկվել лишиться слуха. 2. Ухо. ◊ Լսելիք լինել՝ դառնալ обратиться в слух. Լսելիքը լարել напрячь слух.