[ածական, գոյական]
1. Խազմ՝ խռովություն հարուցող, խռովարար:
2. Ապստամբ:

ա. Ապստամբ, խռովարար, խռովասեր, աղմկարար, կռվարար, (հզվդ.) խազմագործ, խազմառու, կռվազան, անհանդարտ: