[ածական]
1. Անհաստատ, ոչ ամուր, ոչ հաստատուն, խարխուլ, քանդվելու՝ փլուզելու՝ ընկնելու ենթակա:
Խախուտ շենք՝ կամուրջ՝ քար:
2. Թուլ, ոչ ամրակազմ, տկար: Խախուտ առողջություն:
3. Անկայան, ոչ հարատևող, որ հեշտությամբ կարող Է խախտվել: Խախուտ կապ՝ բարեկամության:
4. (փոխաբերական) Ոչ համոզիչ, ոչ բավականաչափ հիմնավորված: Խախուտ փաստարկ՝ առարկություն:
5. (փոխաբերական) Անհաստատ, երերուն: Խախուտ դիրք:

ա. Խարխուլ: Անհաստատ, անկայուն, անւհիմն, երերուն, հողդողդուն, ավազահիմն, (հզվդ.) զաղփաղփուն, ավազաշեն, ք ակ ուտ (հնց.), թքով կպցրած (բրբ.):

ամուր

ա. Шаткий, непрочный, неустойчивый.