խաղաղարարի, [գոյական, ածական]
1. Խաղաղություն առաջ բերող, խաղաղություն գցող, խաղաղեցնող, հաշտեցնող:
2. Խաղաղություն՝ հանգիստ պատճառող, հանգստացուցիչ:

գ. Հաշտարար, խաղաղագործ (հզվդ.):

1. գ. Миротворец. 2. գ. Умиротворитель. 3. ա. Миротворческий (устар.).