[չեզոք բայ]
1. Ուրախությունից թռչկոտել, տրտինգ տալ, խաղալ:
2. Աաստիկ ուրախանալ, ցնծալ:
3. (փոխաբերական) Թունդ ելնել, խլրտալ, ճխալ (սիրտը, հոգին):
4. (փոխաբերական) Ցոլալ, առկայծել, փայլփլել: Բայց ուրկե՞ ուսան աստղերը խայտալ (Լ. Շանթ):
5. (փոխաբերական) Վետվետել, ծփալ, մեղմորեն ալիքավորվել, ալիքավորվելով հոսել: Խայտում են գարնան վտակները ջինջ:
6. (փոխաբերական) Բուռն կերպով դրսևորվել՝ արտահայտվել, եռա: Կյանքն Է խայտում նրա ամեն մի շարժման մեջ (Բ. Վերդյան):

չբ. Թռչկոտալ, թռվռալ, հրճվել, ցնծալ, ուրախանալ, բերկրել, խնդալ, ցատկռտել, ոստոստել, ցատկտալ, (հզվդ.) կայտռել, կայթել, ցատկռտել, ճխալ, խտվտալ, (հնց.) պտսգել, պսակ ել. վերաճայթել. ճխճխսզ էերեխայիյ, ճլվլալ էուրախությունից), խոպալ, հայտալ, ճտպտալ (բրբ.). վշտլի սայլ խառների:

ացի 1. Взыграть, разыграться. 2. Резвиться. 3. Ликовать. 4. Сверкать, сиять.