1)

խանձի, [գոյական]
1. Կայծ, կրակ, որով մի բան բռնկվում՝ վառվում է:
2. Կպչան, բռնկվող՝ դյուրավառ նյութ՝ վառարան, օջախ ևն վառելու համար:
3. Լիցքը բռնկող նյութ (վառոդ ևն):
4. Խանձված՝ այրված բանի (առավելապես՝ շորի) մնացորդ, կիսայրյաց լաթ՝ շոր ևն:
5. Այրվածք:
6. Հրդեհ, որ առաջանում է դաշտերի ու սարերի չոր խոտերը՝ խոզանները վառելուց:

2)

Տե՛ս
Խայծ:

նաբավական, ինքնահավան, ինքնապաստան, անձնավստահ, ինքնավստահ:

1) ի 1. Выжигание. 2. Гарь. 3. տե՛ս Կպչան։

2) տե՛ս Խայծ։