խրատատուի, խրատատուներ,
1. [գոյական, ածական] Խրատ տվող, խրատաբան (1):
2. [ածական] Խրատական, խրատներ պարունակող:

ա. գ. Խրատտու, խրատիչ, (քէզվդ.) խրատաբան, խրատարար:

ի 1. գ. Указчик, наставник. 2. տ. Назидательный, поучительный, наставительный.