(քերականագիտություն)
Արդի հայերենում՝ բացահայտության նշան, որ դրվում է առկախ, կիսատ ասված նախադասության կամ բառակապակցության վերջում, մանավանդ, երբ հեղինակը ցանկանում է արտահայտել չդրսևորված հույզ՝ զգացմունք: