կրոնապետի, կրոնապետեր, [գոյական]
Որևէ կրոնի բարձրագույն պետը, եկեղեցապետ, քահանայապետ, քրմապետ ևն:

գ. (կրոն.) Քահանայապետ, եւկեդեցապետ, քրմապետ, դենպետ (հեթանոս), հրեապետ (հրեաների):