կրոնավորի, [գոյական]
1. Կրոնական պաշտոնյա, կրոնական, հոգևորական:
2. [ածական] Կրոնին հատուկ, կրոնական:
3. Կրոն ունեցող, որևէ կրոն դավանող:

ա. գ. (կրոն.) 1. Միաբան, աբեղա, վանական, կուսակրոն, միայնակյաց, ; միանձնական, (հնց.) միանձն, մոնազն, մոնոքոզ, մոնոզոն, խաչաբարձ: 2. Եկեղեցական, հոգևորական, կղերական, կրոնական, կրոնավորական, կնգղավոր, պարեգոտավոր, վեղարավոր, վեղարակիր, ջաբրունավոր ; (հզվդ.), (բրբ.) սևավոր, սևակնգուղ, պոպո- ; զավոր: II Մոլլա, իմամ, սպիտակագլուխ (մահ- 5 մեդականյ.

աշխարհիկ

1. գ. Духовное лицо, церковник. 2. ա. Религиозный.