կցորդի, [գոյական]
1. (դիվանագիտություն) Դիվանագիտական ներկայացուցչության տվյալ բնագավառի մասնագետ-խորհրդատու պաշտոնյա: Զինվորական կցորդ:
2. Ուրիշին իբրև օգնող կցված մարդ:
3. Ինքնուրույն նշանակություն՝ դեր չունեցող, մի բանի կողմնակի լրացումը հանդիսացող գործ՝ բան՝ երևույթ, հավելված:
4. (փոխաբերական) Երկրորդական դեր՝ նշանակություն ունեցող՝ ինքնուրույնությունից զուրկ երկիր՝ նահանգ ևն:
5. Ավտոմեքենային՝ տրակտորին ևն կցվող հարմարանք՝ հարթակ (բեռներ տեղափոխելու համար):

գ. 1. Մասնակից, հաղորդակից, հաղորդ, կցորդակից (քւնց.): 2. Հարակից, հուպ (քէնց.): 3. Լծորդ:

ի 1. (դվնգ.) Атташе. 2․ Придаток. 3. Соучастник.