[ածական]
1. Դժվարությամբ՝ հազիվ գտնվող: Հազվագյուտ ապրանք:
2. Բացառիկ, ոչ սովորական, արտակարգ: Հազվագյուտ գեղեցկություն:
3. Տե՛ս Հազվադեպ:

ա. Սակավագյուտ, դժվարագյուտ, (ոզվդ.) դժվարագտնելի, անոսրագյուտ, դժոխագյուտ, նվազագյուտ: Անզուգական, եզակի, բացառիկ:

ա. 1. Редкий, редкостный. 2. Редкий, исключительный. Հազվագյուտ մարդ редкий человек.