հրաշքի, [գոյական]
1. Սնոտիապաշտական և կրոնական պատկերացումներով՝ իրերի բնականոն ընթացքից չբխող՝ բնության օրենքների վրա չհիմնված, այլ գերբնական զորությամբ առաջացած երևույթ:
2. Զարմանալի՝ արտասովոր՝ չտեսնված բան:
3. Հիանալի՝ հիասքանչ՝ արտակարգ՝ բացառիկ բան:
4. Անսպասելի՝ անհավատալի բան:
5. (գործիական հոլով)՝ Հրաշքով: Անսպասելի՝ անբացատրելի՝ անհավատալի կերպով:
6. [ածական] Հրաշալի, արտակարգ, աննման, բացառիկ:

ա. գ. 1. Զարմանալի, տարօրինակ, նորանշան: 2. Հրաշալիք, հրաշագործություն, գերբնականություն, (հնց.) մեծագործություն, զարմանագործություն, զարմանագործք, հրաշություն, հրաշանք, հրաշունք, ցուցանք:թարմանալիք, սքանչալիք, սքանչելիք, հրաշափառություն, նորասքանչություն (հզվդ.):

ի Чудо, диво. ◊ Հրաշքներ գործել творить чудеса. Հրաշք աղջիկ красная девица, чудо-девушка.