հրապուրակի, [գոյական]
1. (որսորդություն, նորաբանություն): Թակարդին կապած ոչխար՝ խոճկոր ևն, որ մայունով կամ խռնչյունով որսին հրապուրում է դեպի թակարդը:
2. [փոխաբերական] Թռչուններին՝ միջատներին ևն հրապուրող բան: Ծաղկափոշին և նեկտարը միջատների ճամար որպես հրապուրակներ են ծառայում (Վ. Լունկևիչ):
3. [փոխաբերական] Հրապուրիչ՝ գայթակղիչ բան: