[չեզոք բայ]
1. Ճայթյուն արձակել:
2. (փոխաբերական) Ուժգին ձայն՝ աղմուկ բարձրացնել:
3. (փոխաբերական) Պայթել, տրաքվել, խորապես հուզվել՝ ալեկոծվել (զայրույթից, նախանձից, չարությունից):
4. (մասնագիտական) Ճայթյունի (4) ազդեցությամբ պայթել:
5. (փոխաբերական) Պատռվելով բացվել:
6. (փոխաբերական) Բուռն կերպով սկսվել՝ տեղի ունենալ: Խռովություն ճայթեց:

չբ. Տրաքվել, պայթել, շառաչել, ճարճատել, (բրբ.) ճթճռթալ, ճաթել, ճռթալ, ճռճռթալ:

եցի 1. Разражаться, разразиться. 2․ Взрываться, взорваться.