ճանապարհորդի, [գոյական]
1. Նա, որ ճանապարհորդում է, ճամփորդ:
2. Տե՛ս Ուղևոր:

գ. Ուղևոր, ճամփորդ, ուղեգնաց, (հնց.) ճանապարհագնաց, ռահահորդ, ռահավոր:

ի Путешественник, странник, путник.