ճաշի, [գոյական]
1. Կեսօրին ուտելու կերակուր:
2. Ճաշելու ժամանակը, կեսօր:
3. Ճաշկերույթ:
4. (արևմտահայերեն) Կեր (անասունների):

գ. է. Կերակուր, ուտելիք: || Ցորեկա-- հաց (բրբ.): 2. Տեն Ճաշկերույթ, Սեղան: 3. Արմա, խաշի|: 4. Կեսօր, միջօրե, ճաշա- ժամ, (հզվդ.) միջօր, մեջօր, (բրբ.) հորսակ, ճաշո:

ի 1. Обед. 2. Полдень. ◊ Ճաշը եփել 1) задать трёпку, 2) расправиться. Որը ճաշ դառավ уже полдень. Ճաշի նստել сесть обедать.