[ածական, գոյական]
1. (կրոնական) Նա, որ հրաժարվել է աշխարհից ու նրա վայելքներից և իր անձը ենթարկում է տեսակ-տեսակ զրկանքների, միայնակյաց, անապատական:
2. (կրոնական) Նահատակ, մարտիրոս:
3. (փոխաբերական) Ամբողջապես մտավոր աշխատանքին նվիրված և առօրյա կյանքից մեկուսացած անձ:
4. (կրոնական) Ընդհանրապես՝ աշխարհի չարիքների, սատանայի, գայթակղությունների դեմ կռվող:
5. Տե՛ս Ճգնավորական:

գ. (կրոն.) 1. ճգնական, ճգնավորական, անապատական, անապատաբնակ, անապատավոր, ասկետ, մենաբնակ, մենավոր, աբեղա, առանձնաբնակ, մենակաց, մենակյաց, միակյաց, միայնակյաց, միայնավոր, ճգնակյաց, առանձնակտց, առանձնակյաց, (հնց.) միայնական, միայնավորական, միանձն, մենանձն, առանձնական, անապատակյաց, ճգնազգեստ, ճգնազգեցիկ, ճգնազգյաց, ճգնասեր, կրոնազգյաց, մոնաւլն, մոնոզոն, մոնոզոնակ, մոնոքոս, սենեկավոր, խցավոր, հատկանձնակաց, միեղեն. համանձն, (փխբ.) թանահատ էթան ուտելուց Որաժարված, խիստ պահեցողությամբ ապրող մարդի: 2. Տեն Նահատակ, Մարտիրոս:

ի (կրոն.) Аскет, отшельник, подвижник, скитник, затворник.