ճյուղի, ճյուղեր [գոյական]
1. Ծառի կամ թփի բնից աճած կողմնային ոստ:
2. (փոխաբերական) Մայր գետի մեջ թափվող գետակ, վտակ:
3. Որևէ բանի գլխավոր ուղղությունից շեղվող՝ բաժանվող՝ ոչ հիմնական կողմնային մաս՝ հատված՝ շարունակություն, Լեռան՝ երկաթուղու՝ ճանապարհի ճյուղ:
4. Մազերի հյուսակ, հյուսած մազերի փունջ:
5. Որևէ գիտության առանձին բնագավառ, գիտակարգ:
6. Արտադրության առանձին բնագավառ:
7. Տոհմաբանական գիծ, մի տոհմից առաջացած սերունդներից յուրաքանչյուրը:
8. Մեկ կենտրոնական հիմնարկության զանազան վայրերում գտնվող կամ զանազան բնագավառներ ներկայացնող բաժանմունքներից յուրաքանչյուրը:
9. (լեզվաբանություն): Որոշ կարգի ընդհանրություննրով բնորոշվող մեկ ընտանիքի լեզուների կամ մեկ լեզվի բարբառների խումբ:
10. (փոխաբերական, բանաստեղծական): Ժողովրդի՝ բազմության հատված:
11. Բաժանմունք, բաժին (հիմնարկության):

գ. 1- Ծառաճյուդ, ք բարակ) ոստ, ուղեշ, շառավիղ, ընձյուղ, շիվ. շյուղ, ծյուղ. մորճ (դալար), բարունակ, ուռ (որթի), արգատ, դհոտ (որթի կտրած), շաքիլ, ջով (նորածիլ), մոլ (բնին բուսած), կնճակ (բնից բուսածՀ Խստ), ած, չաչ (անկվեփք), ոզոր (ուռենու), ճեղան (ծառի ճյուղերը), կրկուտ (չոր, մանր ճյուղեր), տե (կտրված տերևոտ), պատրուսանի, երիթուռ, կտրոն (պատվաստի), շմալ (թթի), (ճզվդ.) ճող, տուտ, ճեղ (6նց.), լախ (բրբ.): 2. Ս-տեղ(ն), թե (ջաէւի): 3. Մասնաճյուղ, ստորաբաժանում (առևտր., գործարքային): 4. Սեռ (գրական): 5. Զաբմ (ազգաբանական): 6. Հոտ, գեհ, բեր (ոչխարի):

ի 1. Ветка, ветвь, сук. 2. Отрасль. ◊ Ճյուղ տալ пустить ветки, дать побеги.