[չեզոք բայ]
1. Ճիչ արձակել, սուր ու բարձր ձայնով բացականչել:
2. (փոխաբերական) Աչք ծակել, անսովորությամբ՝ խայտաբղետությամբ ևն չափազանց աչքի ընկնել:

չբ. Կանչել, բացականչել, բոռալ, գոռալ, աղաղակել, ծղրտալ, բոռբոռալ, գոռգոռալ, ճչել (հնց.), (բրբ.) ճղալ, ճղել, ճվճվալ, ճվալ, ճղճղալ, ճղավել, ճղրտալ, կանչվռտել, ձայն արձակել, ճիչ արձակել, բղավել, ճչանակել, ճզտալ (բարակ(, ճենչել, ճչվրտել, մզմզալ, ճվռտալ, ճղրթալ, ծիկա տալ, ճիկ հանել:

ացի Кричать, закричать, крикнуть, визжать, завизжать, взвизгнуть.