[ածական]
1. Մահ տարածող՝ սփռող, ոչնչացնող: Մահատարած տումբ:
2. Որաեղ կամ երբ մահն է տարածել իր թևերը, մահով պատված: Մահատարած երկիր:
3. (փոխաբերական) Մահվան տագնապ տարածող՝ ներշնչող: Մահատարած ահ:

ա. Մահասփյուռ, մահառիթ, մահացան (հնց.):

տե՛ս Մահասփյուռ։