[գոյական]
1. Շահասեր լինելը:
2. Շահ՝ օգուտ սիրելը և նրա ետևից ընկնելը, շահամոլություն:
3. Շահասեր արարք՝ գործողություն՝ վերաբերմունք:

գ. Շահախնդրություն, շահամոլություն, շահադիտություն, շահատենչություն, (հզվդ.) օգտածարավություն, շահագիտություն, օգտախնդրություն, օգտապաշտություն, օ գտա ս ի ր ո ւթյ ո ւն:

թյան Корыстолюбие.