շաղախի, [գոյական]
1. Զանազան նյութերի միապաղաղ խմորանման զանգված:
2. Ցեմենտի, հողի կամ ավազի և այլ նյութերի՝ ջրով սարքած խառնուրդ, որ գործածվում է շարվածքի արանքները լցնելու համար:
3. Զանազան առարկաների՝ իրերի կտրված մասերը կպցնելու սոսնձանման զանգված կամ անմիջապես չորացող հեղուկ նյութ:
4. (փոխաբերական) Միավորող՝ շաղկապող՝ ներքին կապ ստեղծող հանգամանք: Ավերակների փոշիներից է կազմվում այն շաղախը, որ միացնում է ներկա սերունդի սրտերը նախահարց հետ (Րաֆֆի):
5. [ածական] (բանաստեղծական) Շաղախված, թրջված, թացացած: Իմ արյունով շաղախ վարդը շվաք ձգեց իմ վրա (Ավ. Իսահակյան):

գ. Ցեխ, (հնց.) կաղջին, մուռ, տւալախ. մոլ (հարդախառնյ. շլամ:

ի Месиво.