[չեզոք բայ]
1. Սուլոցի նման սուր ձայն հանել (հարվածից, ալեկոծությունից, զենքերի բախումից ևն):
2. Շաչյունով հարվածվել՝ բախվել՝ խփվել:

չբ. Շառաչել, շչել, շչալ, ֆշալ, սուլել խձիյ, ճայթել, ճարճատել (կրակիյ, շկա. հել լզենքփ1:

եց Лязгать, лязгнуть, звенеть, бряцать, забряцать, брякнуть (разг.).