շվաքի, [գոյական] (ժողովրդական)
1. Ստվեր, շուք:
2. Մարդու՝ առարկայի ստվեր՝ շողք:
3. (փոխաբերական) Հովանավորություն, պաշտպանություն: Ծնողներիդ շվաքը թող միշտ վրադ լինի:
4. [ածական] (փոխաբերական) Խավարի՝ անզորության մատնված, թույլ, անկարող, անզոր: Մեռա՞ծ եք կարծում դուք մեզ, թե՞ շվաք (Հ. Թումանյաձ):
5. [գոյական] Ստվերոտ՝ հով տեղ: Տեղ եմ գցել շվաքում, քամին կուգա, զով կանի (Ավ. Իսահակյան):

1) տես Ստվեր 1 նշան.:

2) տես Գավիթ 2 նշան.:

ի (բրբ.) 1. Тень. 2. Сень (устар.). ♢ Մեկի շվաքի տակ (կամ շվաքով) ապրել жить под чьим-л. покровительством. Մեկի շվաքին խոսել сплетничать о ком-л. Շվաք անել бросать, бросить тень. Շվաքից փախչել избегать (кого-л.).