1)

[չեզոք բայ]
1. Աշխատել որևէ բան շուտ՝ առանց հետաձգելու՝ առանց ձգձգելու կատարել:
2. Արագորեն գնալ, արագ քայլել՝ ընթանալ:
3. Արագ՝ հապճեպ կերպով կատարել՝ անել՝ ասել մի բան առանց հարկ եղածին պես կշռադատելու՝ մշակելու՝ ձևավորելու ևն, հապճեպորեն և մակերեսայնորեն անել մի բան: Շտապեց, բայց արդյունքը խոտան եղավ:
4. (փոխաբերական) Ժամանակից՝ հարկ եղած պահից ևն առաջ անել՝ կատարել մի բան: Գրե՞լ ես ուզում. մի՛ շտապիր, դրա ժամանակն էլ կգա:
5. Անմիջապես՝ անհապաղ ուղղվել՝ դիմել դեպի մի տեղ կամ ձեռնարկել մի բանի (որևէ տեղեկություն, կարգադրություն ևն ստանալուն պես): Հերթապահ բժիշկն շտապեց դեպքի վայրը:
6. Չհամբերել, համբերություն չունենալ սպասելու՝ դադար առնելու ևն: Նա շտապում էր օր առաջ հասնելու քաղաք և տեսնելու իր մտերիմներին:
7. (փոխաբերական) Արագորեն հոսել, սրընթաց հոսել: Գետն շտապում էր (Դ. Գրանին):

2)

շտապելի, [գոյական]
1. Արհեստական կամ սինթետիկ մանրաթելի մի տեսակ:
2. Այդ մանրաթելից պատրաստվող գործվածք:

չբ. Աճապարել, վռազել, արտորալ, փութալ, ճեպել, (հզվդ.) շտապանալ, հապճեպել, վաղվաղւել, երագել, արագնլ, տապ. տապել, (բրբ.) շուտանալ, թիլիթափել, հելթփել, իրար անցնել, էսսյ անել, ձեռն անել, ոտ ու ձեռ ընկնել, տապտապ անել, կրակի գնալ, փոխանը կրակ ընկնել, վռազ լինել, վրա հասնել, սարիաթ առնել:

հապաղել, ուշանալ

եցի Спешить, поспешить, торопиться, поторапливаться, поторопиться, заторопиться (разг.).