ոխի, [գոյական]
1. Քեն, անպատվության՝ չար գործի ևն պատճառած թշնամության զգացմունք, մեկի պատճառած չարիքի՝ վիրավորանքի ևն թողած ատելության ու վրիժառության զգացմունքը:
2. Վրեժ, վրիժառություն:

գ. վրեժ, քեն, չարահուշություն, (հզվդ.) խեթ, ռիմ, (բրբ.) մւււռ, խեռ, ջիգր, փռմոխ, փռմոխթ: Ոխակալություն, վրիժառություն, վրեժխնդրություն, քինախնդրություն, քին ակ ալո ւթյ ո ւն, ո խ ապ աւհ ությո ւն:

ի 1. Злоба. 2.Месть. ♢ Ոխը հանել (առնել) отомстить. Ոխ պահել затаить злобу, месть.