ողնաշարի, ողնաշարեր, [գոյական]
1. (կազմախոսություն) Մարդու և շատ կենդանիների կմախքի հիմնական մասը, որ կազմված է իրար հետ միացված շարժուն ողների շարքից, ողնասյուն, ողնահար:
2. (փոխաբերական) Մեջք:
3. (փոխաբերական) Որևէ կերտվածքի՝ շինվածքի ևն հիմնամասը կազմող սյունաձև հենարանը: Բնակիչներին է թողնված դուռ-լուսամուտների ծռմռված ողնաշարերն ուղղելը:
4. (փոխաբերական) Տոկունություն, հաստատամտություն, դիմացկունություն:
5. (փոխաբերական) Հիմնական՝ կենտրոնական՝ գլխավոր մասը՝ կորիզը:

գ. (կզմխս.) Ողնասյուն, (հնց.) ողնահար, ողնափող, ողնոսկր, ող(ն), (բրբ.) մեջքահոռ, մեջքի հոռ, մեջքի իլիկ, իլիկ, հոռ, հուռ, սեռ, շառավող, շարողիկ, որոկ-ոսկոր (մարդու): || Սռհար քգրաստի):

ի Позвоночник, позвоночный столб, спинной хребет, хребет (прост.).