ողջակեզի, [գոյական]
1. Խարույկի վրա ողջ-ողջ այրվող զոհի կենդանի՝ իբրև աստվածներին մատուցվող նվեր:
2. (փոխաբերական) Զոհ, որևէ գործի՝ գաղափարի համար բերվող զոհաբերություն: Բերել եմ կարմիր
սիրտը Նաիրի ձեր կարմիր հրին ողջակեզ (Ե. Չարենց):
3. (փոխաբերական) Որևէ մեծ գործի՝ գաղափարի ևն համար զոհված՝ զոհաբերված մարդ՝ հերոս: Հոն
կապանքի տակ հայրենիքն ունի հանճար մը ողջակեզ (Դ. Վարուժան):

ա. Զոհ, մատաղ, (հնց.) կենդանակէզ, պատարագ, զեն, կռրբան, ընծա, նվեր, դահամունք, հաշտ էկուռքերիյ, կենդանախարոււկ ողջընծա (հզվդ.): $

ի (կրոն.) 1. Жертва, сжигаемая заживо. 2. (փխբ.) Жертва (во имя чего).