ոստի, [գոյական]
1. Ծառի՝ թփի բարակ ճյուղ, շիվ:
2. Թուփ:
3. Ճյուղը կտրելուց հետո բնի վրա մնացած՝ դուրս ցցված մասը:
4. Ծառի ճյուղի արմատը փայտանյութի (տախտակի, չորսուի ևն) մեջ, կոստղ:
5. Իլիկի վրա փաթաթված թելը:

գ. 1. ճյուղ, ուղեշ, մորճ (դալարյ, շառավիղ, շիվ, ստեղ(ն) (հնց.), խիլթ (բրբ.), ճեղան (ծառի ոստերը), վաղ, որթ, ծին: 2. Կոստղ, ոստդ; 3. (մսնգ.) Մասուրա:

ի 1. Ветвь, ветка, лоза. 2. Сук, сучок. 3. Побег.