որդու, [գոյական]
1. Ծնողների արու զավակ:
2. Ընդհանրապես՝ զավակ:
3. (փոխաբերական) Զարմ, ժառանգ, հետնորդ:
4. Որևէ ժողովրդի՝ երկրի հարազատ ծնունդ, որևէ ժողովրդի՝ հայրենիքի զավակ՝ ներկայացուցիչ:
5. (փոխաբերական) Որևէ գաղափարի՝ ուսմունքի՝ դպրոցի հետևորդ աշակերտ:
6. (կրոնական) Երրորդության անձերից մեկը (Քրիստոս):
7. Գործածվում է իբրև կոչական բառ՝ հասակավորի կողմից երիտասարդ անծանոթի դիմելիս:
8. Նույնը՝ որպես հասակավոր մարդու կողմից երիտասարդին դիմելու մտերմական եղանակ:

1) գ. Զավակ, երեխա, տղա, որդյակ, ուրջու Հխորթյ (բրբ.), մանչ, խերո (փղքշ.):

2) տես Որտեղ:

դուստր

դու 1. Сын. 2. Дитя (сын или дочь). 3. Сын, сынок (обращение). 4. Наследник. ♢ Որդուց-որդի, Որդոց-որդի, Որդեց-որդի из поколения в поколение.